Geçen hafta salı günü ablamsız ilk kabul günüm için misafirlerimi başarıyla(:P)ağırlayınca hemen ardından gelen bayram işlerinin de beni beklediğini farkettim...Baklavanın şerbetini yapmak ve dökmek, kelem(lahana) sarmasını pişirmek, angarya işleri yapıp aşağıya yukarı koşuşturmak işlerini yapıp her yedirdiğim kişiye: baklava nasıl olmuş şerbetini ben yaptım! sarma nasıl olmuş ben pişirdim! diye övünüyorum:)) duyan baklavayı kendim açtım, sarmaları kendim sardım sanır:)) onu pişirmekte marifet kardeşim deyip basıyorum gitsin havamı:P
sonra geleceğin pisikopat annesi duruyor sanırım karşınızda her gördüğüm yeri silinecek yer olarak görmeye başlıyorum durumum ciddiye gidiyor bence imdat! herkes bayramda temizlik yaptıran annelerden şikayetçi ben de anneme karışıyorum sürekli :))
sonracığıma geçen gün komşumuza baklava için yardıma gittiğimizde gördüğüm, kalaylanmış kabın içerisinde kendi ineğinin sütüyle mayalamış olduğu yoğurt gözümün önünden gitmiyor! çeyizim için bakır kaplar alıp kalaylattıracağım karar verdim :))
evet bu notları da tarihe gömer annemin açtığı şerbetini benim döktüğüm baklavayı huzurlarınıza sunar
mübarek kurban bayramınızı kutlarım.
bak kardeşim hemen girdiğin o yoldan gei dön:) Zira ev işleri denilen alan hastalık gibidir,yol yakınken vazgeç derim!
YanıtlaSildamdan düşen arkadaş yazdı:)
böyle resim koyup kacmak varmi arkadasim:)
YanıtlaSilbu arada bayramin mübarek olsun..
@kızsıdıka evet ya ev işleri çok nankör üstelik!
YanıtlaSilsürekli evde dursam çok sıkılırım sanırım...
@halimecimmmm
senin de bayramın mübarek olsun:)