bir makarnanın kedilere verilişinin hazin öyküsü

küçük kız kardeş annesi evde olmadığından ve can haliyle kendisini işten almaya gelen babasının saat 18'da kapıdan girer girmez hadi gidelimmi demesine hayırdır bişimi oldu diye karşılık verdiğinde aldığı cevap bişi yok çok acıktım olur:) küçük kız(yaş 25tir küçülde cebime gir'dir) işlerini toparlar babasıyla eve gider iken bim'den yoğurt alır ve kolları sıvar. bu kadar kısa sürede ne yapılabilir tabiki makarna:) hemen makarna suyu konur ocağa bi taraftan tarhana çorbası diğer tarafadaa biberler doğranıp konuverir. sarımsaklı yoğurtda hazırlanır bi taraftan. soba yakılmaya çalışılır ama başarılı olunamaz. çalışan ev kadınları düşünülür bi taraftan. hepsinin alnından öpülesi gelir. hem çalışmak hem ev işlerine yetişmek oldukça zordur zira. sabır gerekmektedir. ve anlayış. heh nerde kalmıştık 1 saat uyuz yanan bir ocakta dişini tırnağına takıp charliston makarna pişmeye verilmiştir. baba açtır. hemen sofraya oturulur ki mutfak soğuktur. baba çorbayı içene dek makarna şişmiş vaziyettedir gözümede bi hayli burgulu murgulu çok şık gözükmektedir. e açızya ne olursa olsun artık. sonra makarna babayla karşılıklı bi sofrada sadece ağız şapırdatmamız dışında ses çıkmayan bir ortamda yenilir. o arada komşu gelir o içeriye alınır. acele yenilir hatta sofra ortada bırakılıverir. sonra abla gelmiştir. buraları bant kaydını ileriye sarmış farzederek ilerliyorum. komşular gider ve abla derki ;

-yuri kedilere ekmek verirmisin?

-birazdan veririm diyerek sallar küçük kardeş ablayı:)

ve sonra küçük kız o canını dişine takarak hazırladığı caaaannnıım makarnayı ablasına göstermek ister ve der ki:

ben : abla yaptığım makarnayı gördün mü?

abla: evet, ben onu kedilere verdim.

ben: höönkkk!!!

abla: (bakışlar başka taraflara çevrilerek) e acıkmışlar n'apimm

ben : keşke kedilere ekmeği ben verseydimm

abla: makarnayı bu kadar çok sevdiğini bilmiyodum?

ben: onu daha 2 saat önce pişirdim, çok taze ve güzeldi doya doya yiyememiştik bile, zaten ocak ağır yanıyodu zor pişirmiştim ki yarına kalır babam yerdi,madem verceksin ne demeye hepsini veriyosun birazını ver en azından

abla: ya miyavlayıp duruyolardı mutfağa her girdiğimde napim

ben : onlar açlıktan miyavlamıyolar abla!

abla: ya evde annem yok, sen ertesi güne kalan yemekleri sevmezsin, babamda ne bulursa yer diye düşündüm ondan verdim

aradan biraz zaman geçer ve;

abla: biliyomusun benim karnım aç
ben: seni yumruklamak istiyorum:) tüm cümlelerimi geri sararak madem açsın ne diye kedilere verdinnnnnnnnnn
abla: tamam başlama gene sanırım boş bi anıma denk geldi miyavlıyolardı gözüme ilişen makarnayı gördüm ve hepsini verdim normalde hepsini vermem aslında :))
abla:biliyomusun hepsini yememişlerr:/-*/****==
ben : bari söyleme, bari söyleme!!!