İstanbul'dan sesleniyorum

vay be istanbul'dan bildirmekte nasip oldu sana blog. canım arkadaşımın nikah töreni münasebetiylen istanbul'da bulunuyorum. nikah çok güzel geçti..gözlerinin içi gülen bi çifti evlendirmiş olduk darısı tüm bekarların başına inşallah. oldukça kalabalıktı. ben çok heyecanlandım. topuklu ayakkabı giyen tüm ablalara hürmetlerimi sunuyorum ki dünyanın en zor işlerinden biri bana göre. üstelik ben ayaklarım şişkenmi aldım ne 37 ayağımdan çıkı çıkıverdi 3 tane selpak koydum altına anca yürüyebildim.. neyse nikaha geçelim.. merinin yanına gittim bi telaş içinde kimliğimi sordu ki hep cüzdanımda taşırım emre kimliksiz şahitlik yapılamıyormuş dedi bende aradım taradım kimlik yok:) şaka yapıyorum sandı emre önce, ehliyetim olurmu dedim olur dedi görevli ve damadın şahidi ferhatla beni nikahı kıyacak olan şahsın odasına götürdüler. oturduk beyfendi ehliyetimi eline aldı adresimi neyin yazdı tc numaramı sordu ezbere söyledim dediki 'kadınların bu huyuna hayranım şakır şakır söylüyolar tc numaralarını ama bi huylarınada çok kızıyorum kocaman çanta taşıyorlar kimlik taşımıyorlar' :)) gülüp geçtim ferhatda onayladı kocaman çantayı neden taşıyosunuz madem diye tısss.. sanırım şu son seçim olaylarında istenen tc numarası yüzünden evde falan kaldı kimliğim hatırlayamadım ama yanımda olmadığı kesin.. neyseki kurtardık.. işi tamamlayıp çıktık odadan ferhat yol verdi bana pekte nazik öööööö:) o aradada dilek aradı siz buyrun dedim ferhata ben bi tel görüşmesi yapıp geleceğim. dilekle kri krisi gelmiş salona buluştuk falan..sonra çifti çağırdılar salona alkışlar eşliğinde..sonra şahitler dediler..yürüyemeye yürüyemeye çıktık bizde..evetler söylendi emre bi evet dediki bağıra bağıra:) şahit olarak bende evet ediyorum dedim:P imzaları attık mericiğimi dürttüm ayağına bas diye hehe başardı:)) yanımdakide gülüyor bastı galiba dimi diye:) sonra takı töreni için terasa çıkıldı..babasıda gelmişti merinin duygulandım..sevindim..hiç bir faydası olmasada belkide orda olmasıda bişeydir.. nikah bitti dileği gören bizim memleketliler hemen tanıyıverdiler..gelinin evine gittik bişiler atıştırdık dilekle kri krisi rövaşta herkes onları evli sanıyor falan ama öyle gözüküyolar gerçekten güzel bi çift olmuş onlarda maşallah inşallah onlarıda evlendiririz.. ve ayrılık vakti gelmişti..benim ağlamak aklıma gelmiyodu herşey güzel geçiyodu o ara çünkü.. ama arkada kalan bu kez meri idi ve giden bendim kalan olmak zor her zaman ayrılık ki zaten nefret ettiğim bişi..ama sadece o an için zor..sonrası alışmak kolay.. sarıldık canımla..ağladık..emrede ağladı canlarım benim..emre inanıyorumki çok iyi bir eş olucak arkadaşıma kıymet bilicek efendi biri o..Allah'ım mesut etsin onları ömür boyu inşallah. Şimdi dileğin evindeyim ve yalnızım. beni dün ordan getirdiler bana rehberlik ettiler etrafı gösterdiler.. sağolsunlar..ben bu anlamda şanslıyım zaten ..neyse ayrıntıları ve fotoğraflarımı Balıkesir'den bildiririm artıkın inşallah.. bakalım ne zaman dönerim.. Allah kerim:)