içimdekiler...

işteyim şu anda..

aile reisimiz bir yerlerde olduğundan eve gidemedim.

eski dostlar gelmiş uzaklardan onlarla buluşup uzun zamandır yaşamadığım kadar iyi vakit geçirir anılarımızı konuşabilirim belki..

yüzüm gülüyor genellikle..

ama nedense bir rehavet, bir kasvet, bir iç huzursuzluk, karmaşa hakim bedenimde.

sürekli buraya yorgunum, mutsuzum yazmaktan kaçıyorum aslında gelecekte dönüp buraya baktığımda mutsuzmuşum demek istemiyorum belkide kendime itiraf edemiyorum kim bilir? peki neden acaba?

yalnızlıktanmıdır bu iç huzursuzluk?

yoksa küresel finansal krizmidir sebep?

yoksa şükürsüzlüktenmidir? ya da benden beklenenlerle benim beklentilerimmi arttı ?

çok mu monotonlaştı yoksa hayatım?

eski enerjime ne oldu ?

neden herşeyden şikayet eder bi hale geldim nasıl ve ne zaman oldu bu?

neyi bekliyorum acaba?

bi yerlere bi şeylere yetişeyim derken hayatımı kaçırıyorum ben?

gençliğim mi gidiyor elden ? :)

neden burda yaşıyorum?

neden yaşıtlarım gibi alışverişe çıkamıyor, sinemaya gidemiyorum ?

bu küçük yerden mi huzursuzum ?

emekli hayatı gibi yaşamak mı gerdi ki beni ?

yo yo burayı seviyorum ben ...birilerine mi özeniyorum ki günlük ? blog denilince portakal ağacından ibaret bildiğim blog dünyasını yeni keşfetmiş olmak onların fosforlu kent yaşamlarını, vizyonda ki filmlere koşa koşa gitmelerini, gündemi yakalamalarını, fotoğraf makinalarınımı kıskanıyorum ki ?

bakma böyle yazdıklarıma günlük !

o hayatlar elbette ki bana fazla ama kendimi her anlamda aşmak isteğim de had safhada...