Bir gündü, hava ılık Ve cadde kalabalık... Bir kadın sapıverdi önümden dönemece; Yalnız bir endam gördüm, arkasından, ipince. Ve görmeden sevdiğim, işte bu kadın dedim, Çarpıldım sendeledim.
Bir gündü mevsim bayat Ve esnemekte hayat.... Dönemeçten bir tabut çıktı ve üç beş adam; Yalnız bir âhenk sezdim, çerçevede bir endam. Ve tabutta, incecik, o kadın var, anladım; Bir köşede ağladım...
Necip Fazıl Kısakürek
1 yorum:
kendini bilen kişi
ilgi kurabilir gördüğü her kişi ile
hatta her canlı, her cansız, herşeyle.
o zaman canlanır anlam kazanır hayat.
hayatım diyebilirsin o zaman.
tanımadığın bilmediğin bişey hissetmediğin kimselerle doluysa etrafın
ölmüş senin hayatın.
saygılar sunarım.
Yorum Gönder